|
|
|
|
Kerstdingen
2020
In Kerstdingen 2019 beloofde ik jullie misschien wel een foto van mij, flexend in een glimmende kerstboxer. Helaas (of gelukkig, het is maar hoe je het bekijkt) voor jullie is het ook dit jaar niet gelukt het beschermlaagje van mijn sixpack te trainen. Misschien volgend jaar.
Hoewel je misschien blij bent dat je dat mist, zijn er ook dit jaar weer Dingen geweest die je echt niet had mogen missen. Hierbij dus weer het min of meer traditionele samenraapsel van Dingen aan het eind van het jaar. Deze keer even geen specifieke focus op kerst of andere eindejaarszaken, want ik heb al een waslijst aan andere dingen klaar staan waaruit ik een keuze kan maken.
Veel plezier met deze Dingen!
|
|
|
|
Veel dieren helpen hun soortgenoten, en soms zelfs andere diersoorten in symbiotische relaties. Maar maar weinig dieren doen dit ook als er geen direct voordeel voor zichzelf te behalen valt, en dan nog zijn dat meestal zoogdieren. Helemaal aan het begin van dit jaar kwam het nieuws voorbij dat de grijze roodstaartpapagaai een buitenbeentje is: hij helpt zijn soortgenoten ook als hij er niet meteen zelf wat aan heeft. In dit onderzoek geven ze hun "token" (waarvoor ze soms een snoepje kunnen krijgen) aan hun soortgenoot als ze op dat moment zelf geen snoepje kunnen krijgen maar hun soortgenoot wel. Zo aardig!
|
|
Natuurlijk heb ik voordat ik aan deze nieuwsbrief begon eerst anderhalf uur door een collectie fonts geploeterd om weer een fijn font te vinden voor de headerafbeelding. Dat is nooit een keuze die ik licht maak, hoewel jullie er natuurlijk snel overheen kjiken. Nu ben ik weer niet zo'n grote fontnerd dat ik naar meetups ga om erover te praten, maar ik kan me er wel redelijk in verliezen.
Deze keer is de keus gevallen op Kabouter van Hanoded/David Kerkhoff, een Nederlandse ontwerper met een hoop leuke fonts. Ik overweeg om dit font het officiële font te maken van de Mailing der Dingen. Wat vinden jullie?
|
|
|
Zoals jullie weten praat ik graag over spelletjes in deze schrijfsels. Mijn grootste hit dit jaar was absoluut A Short Hike van Adam Robinson-Yu. In A Short Hike ben je Claire, een antropomorfe vogel die bij haar tante May in Hawk Peak Park logeert. Ze verwacht een belangrijk telefoontje maar er is geen ontvangst in het park. Daarom ren, klim, zwem en zweef je op weg naar de bergtop. Tijdens (en na) je tocht kan je het hele eiland ontdekken, waarop nog vele andere dieren leven die je tocht allemaal op hun eigen manier verrijken. Natuurlijk blijkt de ervaring dieper dan alleen maar het vinden van een telefoonsignaal…
Het spel is zoet en kort; in een paar uur heb je het uitgespeeld. Dus koop een fles wijn en lekkere borrelhapjes, zet de verwarming een graadje hoger en dompel je een heerlijke avond onder in de wereld van Hawk Peak Park. Geniet vast een beetje voor met de trailer.
|
|
|
Voor sommige definities van draagbaar
|
|
|
|
Voor de eerste draagbare computer had je niet één maar twee trailers nodig. Oké, deze is een beetje flauw; het Engelse woord "portable" betekent niet alleen draagbaar maar ook verplaatsbaar. Maar dat maakt dit stukje geschiedenis niet minder interessant: de eerste portable computer moest misschien achter twee vrachtwagens gehangen worden, hij was nog steeds een stuk kleiner dan andere computers uit zijn tijd. De DYSEAC uit 1954 deed zijn werk met 900 radiobuizen en 24.500 diodes. Het optellen van 2 getallen kostte hem zo'n 3,5ms (dat is nog steeds sneller dan dat jij dat kan). Het geheugen besloeg 512 woorden van 45 bits (toentertijd was het aantal bits per woord verschillend per computer).
|
|
Tegenwoordig hebben we veel kleinere en draagbaardere computers, waar je ook nog eens mee kan bellen. Grote kans dat je dit op je telefoon aan het lezen bent terwijl je zit te poepen. Moeten we dat wel willen, zo'n irritante onbegrijpbare touchscreencontraptie, vroeg Justine Haupt zich af. Blijkbaar vond ze van niet en ontwikkelde ze zelf deze mobiele telefoon met draaischijf, waar je alleen maar mee kan bellen.
Blijkbaar wilden zoveel mensen dat dat ze een kit heeft ontwikkeld zodat je er zelf een kan bouwen, maar die is inmiddels uitverkocht. Begin 2021 komt ze met een nieuwe.
|
|
|
|
Dat is natuurlijk leuk, al dat gepraat over computers, maar hoe werkt zo'n ding nou eigenlijk? Ik kan aardig met die dingen overweg, maar ik snapte nooit zo goed hoe ze nou eigenlijk werken. Ik weet dat het iets is met stroompjes, transistoren en een klok maar hoe nou die stroom op de klokpulsen dusdanig door de transistoren danst dat er daadwerkelijk iets zinnigs gebeurt: mysterieus.
Een tijdje geleden kwam ik op YouTube de serie Building an 8-bit breadboard computer! van Ben Eater tegen. In deze serie (ondersteund met wat andere video's van hem) begin je met hoe een transistor werkt, en bouw je langzaamaan steeds ingewikkeldere schakelingen tot je uiteindelijk een volledig werkende processor hebt gebouwd op een breadboard! Zoals je ziet gebruikt hij wel chipjes in plaats van losse transistoren, maar elk onderdeeltje van zo'n chip heb je (als je met hem meebouwt) wel een keer van discrete componenten gebouwd. Echt heel gaaf en leerzaam.
Natuurlijk is dit nog steeds vele malen simpeler dan de simpelste computer die jij in huis hebt (hoge uitzonderingen daargelaten), maar deze serie heeft wel een tipje van de sluier voor me opgelicht.
|
|
Sally Ride in Sesamstraat
|
|
De computers waarmee we voor het eerst naar de maan vlogen waren ook niet zo ingewikkeld (wel interessant!) maar ik vind dat we wel genoeg over computers gepraat hebben. Ik bedoel, ik moet morgen weer gewoon werken met zo'n ding. Laten we het daarom maar even hebben over de de eerste Amerikaanse vrouw in de ruimte: Sally Ride.
In 1983 (ja, toen pas) was zij de eerste (Amerikaanse) vrouw in de ruimte (de Russische Valentina Tereshkova was haar 20 jaar voor). Dat is natuurlijk best leuk enzo, maar wat nog veel leuker is is dat zij na haar terugkomst in drie afleveringen van Sesamstraat is verschenen! #lifegoals
|
|
|
|
Voor haar project "Within 15 Minutes" heeft Alma Haser een aantal identieke tweelingen gefotografeerd en op gelijke legpuzzels afgedrukt. Vervolgend heeft ze de puzzelstukjes om en om geplaatst, waardoor deze beelden van samengepuzzelde tweelingen is ontstaan.
|
|
|
Als je de volgende keer bij de supermarkt je medemens eens goed wil laten schrikken (om van je huisdier maar niet te spreken) dan kan je nu van je favoriete huisdier een masker laten maken. Nou ja, niet van je huisdier, maar wel een gelijkenis van je vriendje. Het kost je ergens in de buurt van de €3000, maar dan kan je wel veilig naar de Appie. Let er wel op dat je andere huisdieren niet jaloers worden, anders moet je van hen ook nog een masker laten maken en dan gaat het aardig in de papieren lopen.
|
|
|
Waarschijnlijk weet jij net als ik voor ik dit filmpje zag niet wat Shreddies zijn maar dat zijn de cereals in het plaatje hier links, verkrijgbaar in Canada en het Verenigd Koninkrijk. In een poging de verkopen wat op te krikken werd er een nogal bijzondere strategie uitgedacht: in plaats van vierkant werden ze ruitvormig.
Tongue firmly positioned in cheek.
|
|
|
De oorsprong van de kettingzaag
|
|
|
Als we het toch hebben over apparaten die zouden moeten helpen bij de geboorte: in 1965 hebben George and Charlotte Blonsky een apparaat gepatendeerd wat bevallingen wat makkelijker moet maken: een speciale centrifuge. De aanstaande moeder nestelt zich comfortabel in de riemen (zodat ze er zelf niet vanaf vliegt) en het apparaat begint te draaien. Door de middelpuntvliedende kracht moet de baby er bijna vanzelf uitfloepen, om vervolgens opgevangen te worden in een strategisch geplaatst net. Zo'n kermisattractie klinkt toch leuker dan een kettingzaag, al heb ik mijn twijfels over de effectiviteit. Zoals wel meer mensen, want het apparaat is nooit gebouwd.
|
|
|
Will it Soft Serve is een hilarische serie korte (onder de 2 minuten!) filmpjes van Matt Gray. Hij heeft namelijk speciaal voor ons een softijs-machine gekocht en probeert om de zoveel tijd van een saus, drank of iets anders een softijsje te maken. Soms lukt het, maar meestal niet.
Een lekker kanaal om je op te abonneren: infrequent komt er een kort, luchtig filmpje voorbij waar je altijd wel even tijd voor hebt.
|
|
|
Naast A Short Hike heb ik dit jaar (en ook vorig jaar al) ook genoten van Night in the Woods.
Night in the Woods (trailer) is een spel wat zich focust op het verhaal van Mae Burowski, een college dropout die terugkeert naar haar ouders in het stadje Possum Springs. Daar is niets meer zoals het was: haar oude vrienden zijn verder opgegroeid en veranderd, haar stad en thuis zijn niet meer hetzelfde… Belangrijke themas zijn geestelijke gezondheid, depressie, het stagneren van de lage en middenklasse en de langzame dood van kleine stadjes in Amerika.
De melancholie van het geheel wordt 100% afgemaakt door het voortreffelijke sound design (met 5090 verschillende geluiden) en de prachtige muziek (right. in. the. feels.) Ook bijzonder is hoe écht de karakters voelen; het spel is echt ontzettend goed geschreven. Ik kan dit niet genoeg aanbevelen.
Deze game is wel wat langer dan A Short Hike: How Long to Beat geeft 8,5 uur aan, maar ik heb er bijna 20 uur in zitten. Dat is wel inclusief wat extra's maar er is aardig wat content die ik nog niet heb gezien. Dat gezegd hebbende, het hoofdverhaal heb ik wel uitgespeeld, en het is ook wel genoeg.
|
|
Videogames worden vaak gezien als dom vermaak. Daar ben ik het natuurlijk niet zo mee eens, maar iemand die dat wat beter kan beargumenteren is Courtney Garcia. Op haar YouTube-kanaal Screen Therapy bespreekt ze verschillende games en hoe die je kunnen helpen met issues waar je in het echte leven tegenaan loopt.
Als je zelf bijvoorbeelt worstelt met depressie zou je bijvoorbeeld Night in the Woods misschien beter kunnen vermijden. Maar Courtney beargumenteert dat je juist door het spel mindful, heel bewust met al je aandacht, te spelen het je juist zou kunnen helpen. Ze heeft het in deze video voornamelijk over de existentiële crisis van Mae, maar het bredere thema van geestelijke gezondheid gecombineerd met mindfulness komt vaak terug in haar video's. Hoe dan ook: maak je eigen keuze of en hoe je een spel speelt.
|
|
|
Dit waren weer een paar Dingen die je niet had mogen missen. Natuurlijk waren er ook dingen in 2020 die je wél had willen missen, maar daar is al genoeg over gezegd door anderen, dus laten we ze maar snel achter ons laten.
Zoals jullie wellicht weten, ben ik niet per sé een fan van oud en nieuw, en al helemaal niet van goede voornemens of wensen voor "het nieuwe jaar". Ik wens je altijd het beste, en niet alleen volgend jaar (om dan aan het eind van het jaar te besluiten dat ik je het jaar daarop ook alle goeds wens). Interessant genoeg wens ik mensen wel met regelmaat een fijn weekend toe (en nooit een fijne werkweek?). Hoe dan ook, voor nu vrij naar een tekst die ik recent zag:
Fijne alles en gelukkige altijd.
Liefs,
Niels
|
|
|
|
|
|
|
